Nog meer moois uit 2007 (12)

De laatste dag van het jaar, tijd voor een meeslepende afsluiter. Tijd voor één van de mooiste rocksongs van het jaar (ja, Chenque houdt ook van rock). De uitvoerende band, het Schotse Aereogramme, is helaas dit jaar ter ziele gegaan en hun laatste wapenfeit was de fascinerende plaat My Heart Has A Wish That You Would Not Go. Wat mij betreft sowieso de mooiste albumtitel van 2007, met daarop dus die schitterende rocksong A Life Worth Living. Melodramatisch, heftig, subtiel, emotioneel, ja, deze song heeft alles tegelijk en brengt bij mij een grote glimlach op het gelaat, ondanks de wat zwaar op de hand liggende lyrics. Helaas heb ik de song nergens aangetroffen op het internet om zo even te beluisteren, dus mijn advies: downloaden via iTunes of kopen die hele plaat.

Website Aereogramme

Video Barriers van de laatste cd

Nog meer moois uit 2007 (11)

Op de valreep graag nog even aandacht voor een Braziliaanse schone, Bebel Gilberto. Als dochter van de beroemde bossa nova koning João Gilberto ligt de lat hoog bij deze deerne en het moet gezegd dat haar in 2007 uitgebrachte plaat Momento een knap kunstwerkje is. En alhoewel niet behorend tot de beste werkjes van dit jaar, bevat deze warme plaat absoluut interessante "momentos".
Zo tref je fraaie vertolkingen van Night And Day (Cole Porter), van het prachtige Caçada (Chico Barque, haar oom)en van Tranquilo (Kassin), een onvervalste cha-cha-cha ondersteund door compleet orkest. Haar eigen composities vind ik op Momento helaas een beetje slapjes, vandaar dat de plaat niet kan worden beschouwd als een hoogtepunt in haar (nog jonge) carrière.

Beluister op haar eigen website het gehele album

Recensie Momento door Chenque

Video van haar heerlijk zwoele Samba Da Bancao van haar doorbraak album Tanto Tempo (2001)

Nog meer moois uit 2007 (10)

De Amerikaanse band Guster is vooral bekend in eigen land. In Europa volgt een handjevol mensen dit eigenzinnige bandje met duidelijke links naar acts als R.E.M. of The Shins. Fraaie popliedjes, alhoewel de in 2007 verschenen Ganging Up On The Sun mij niet echt kon overtuigen (zie recensie).
Toch staan er op hun vijfde studio-album een aantal juweeltjes, waaronder Satellite. Hier schreef ik in de recensie over: deze song komt zelfs verdomd dicht bij de perfecte popsong met het prettige orgeltje, het basloopje, de samenzang en de mooie breaks. Luister eens naar Satellite op de MySpace radio van Guster.

MySpace Guster

Recensie Ganging Up On The Sun (door Chenque)

Video Satellite - Guster

De amor y casualidad

Jorge Drexler, Uruguyaan en één van de beste Zuid-Amerikaanse singer/songwriters, maakt de perfecte popliedjes qua tekst en muziek. Hij weet je altijd te treffen met rake observaties, overigens wel allemaal in de prachtige Spaanse taal. Zo schrijft hij op zijn laatste plaat 12 Segundos De Oscuridad over het verschijnsel "Disneylandia"; hij observeert vol ongeloof hoe sommigen het treffen in het leven door aan de goede kant van het dubbeltje geboren te zijn en anderen nooit een beter leven zullen krijgen. De kansarmen mogen ook niet toetreden tot ons eigen surrealistische Disneyland.

Een ander prachtig voorbeeld van een rake observatie is het nummer De Amor Y Casualidad (Uit liefde en toeval) van het album La Edad Del Cielo. In een opsomming van zijn hele stamboom komt hij tot de conclusie dat we allemaal het resultaat zijn van toeval en liefde, ook zijn eigen kinderen.

Tu madre tiene sangre holandesa (jouw moeder heeft Nederlands bloed)
yo tengo el pelo sefaradí (ik heb sefardische haargroei)
somos la mezcla de tus abuelos (wij zijn de mix van jouw grootouders)
y tu, mitad de ella y mitad de mí (en jij, voor de ene helft van haar, voor de andere helft van mij)

Luister op zijn MySpace naar enkele voorbeelden van Jorge Drexler liedjes

MySpace Jorge Drexler
Website Jorge Drexler

Video Transoceania van 12 Segundos De Oscuridad

Malena canta el tango como ninguna

Ik had dit bericht al even klaarstaan en diegene die mij persoonlijk kennen weten misschien wel waarom....

Malena canta el tango como ninguna (Malena zingt tango als niemand anders), y en cada verso pone su corazón (en in elk vers legt zij heel haar hart), al yuyo de suburbio su voz perfuma (naar het onkruid uit de voorsteden, zo ruikt haar stem)

Dit is de openingszin van Malena, een ó zo wonderschone tango. Ooit geschreven door de in 1906 in Buenos Aires geboren dandy Lucio Demare, een groot componist, pianist en acteur. Er zijn ruim 60 interpretaties bekend van deze tango, o.a. door grootheden als Astor Piazolla, Agustin Irusta, Aníbal Troilo en door één van mijn favoriete Argentijnse zangers, Andrés Calamaro.

Mijn advies: wil je de versie van Malena door Calamaro een keer goed horen, koop dan zijn cd El Cantante uit 2004, een wereldplaat.

Hier ook een video van een optreden van Calamaro waarbij hij Malena ten gehore brengt (helaas laat het geluid te wensen over en eindigt de video abrupt):



Op YouTube zijn overigens nog volop andere vertolkingen van de tango Malena te vinden.

Nog meer moois uit 2007 (9)

Alvast even vooruitlopend op het jaar wat komen gaat, want de nieuwe plaat van Sia Furler (artiestennaam Sia, titel Some People Have Real Problems) komt pas begin 2008 uit. De muziek van deze Australische zangeres ligt een beetje in het straatje van Feist en Nikka Costa. Fraaie popliedjes, soms gevoelig, soms dansbaar. Met natuurlijk een fijne stem, een stem die de afgelopen jaren al vaker voorbij kwam bij o.a. Jamiroquai, Zero 7 en Massive Attack.
Van haar nieuwe album vind ik het nummer Electric Bird erg fijn. Helaas is dit nummer niet op haar MySpace-pagina te horen, maar wel haar enige "hit" tot dusver Breathe Me (uit 2004) en Day Too Soon van het nieuwe album.

MySpace Sia

Bachata babe

Lily Vasquez, een Colombiaanse die vanaf haar 14e in de U.S.A. woont, is één van de Sellaband artiesten die al zeer snel de 50.000$ (benodigd voor het opnemen van een professionele plaat) bereikte. Binnen het Latin-genre is zij een meid met de potentie door te groeien tot een grote ster. Of het nu bachata, mambo, bolero of gewone popmuziek is, Lily beheerst de diverse stijlen binnen het genre perfect. In augustus 2007 zag ik haar live optreden in Paradiso en het moet gezegd, het is een echte rasentertainer.
Nu, een half jaar na haar succes op Sellaband, is haar eerste plaat bijna af en boekte ze recent groot succes in een Amerikaanse talentenjacht, Famecast. Ze won de eerste prijs in de categorie Latin, iets wat haar veel publiciteit op gaat leveren in de toekomst. Zie hier de clip van het nummer Nostalgia, zo'n typische bachata.



Lily Vazquez MySpace

Radio, hallo is daar iemand?

In de VPRO Gids voor komende Kerstweek staat een interview met Eric Corton, dj van de VPRO voor 3FM. Volgens hem luistert de echte muziekliefhebber allang geen radio meer, dus maakt 3FM (óók de VPRO) programma's voor de massa die alleen maar hapklare brokken wenst. Vreemde uitspraak van iemand die beweert een échte radioman te zijn. Want als je zo'n rasechte radioman bent, vindt je het toch een uitdaging die verloren radioluisteraars voor je terug te winnen?

Zelf luister ik inderdaad al decennia geen radio meer, sterker nog ik heb geen eens een radio in huis. Ik ben eigenwijs genoeg om te beweren dat ik zelf veel beter mijn eigen "radio" kan samenstellen uit de muziek die ik wél wil horen. Toch luisterde ik vroeger, als puber, wél naar de radio en had dit medium dus een functie voor mij. Ik herinner met programma's als Stampij of John Peel's uurtjes bij de VPRO.

Gebeurt er dan niets meer in radioland wat mij kan boeien? Eerlijk gezegd weet ik het niet zo goed. Als je dan toevallig een keer in de auto zit en naar Eddy Zoey op BNN luister en deze rockgitarist één of ander pulpdiscohitje hoort draaien, staan bij mij de haren alweer recht overeind. Deze man draait niet wat hij zelf wil, hij moet draaien wat een ander wil. Hoeze authentiek?

Via het internet luister ik wel eens naar Radio 6 (jazz, world, cross over én cultuur is de pay-off), het middagprogramma Studio 6 van de NPS is fijn. Ook luisterde ik voorheen geregeld naar Studio Brussel online, een voorbeeldzender voor Hilversum wat mij betreft. En voor de rest biedt het internet natuurlijk zoveel mogelijkheden om rechtstreeks nummers van artiesten die je wilt horen te beluisteren: elke zichzelf respecterende artiest heeft een eigen MySpace-account, hier kun je veelal meerdere nummers in zijn geheel horen. Nee, de traditionele radio krijgt mij niet terug als luisteraar zolang er geen vernieuwende of minder oppervlakkige muziek wordt gedraaid.

Website Studio 6 NPS
Studio Brussel online - De Afrekening

Verrassing - Martin Simpson

Het is iedere keer weer een bijzonder moment als je verrast wordt door een musicus of band waar je nog nooit van gehoord hebt. In de televisieshow van Jools Holland op BBC 2 van 14 december was een kort solo-optreden te zien van een eenvoudig ogende man met zijn gitaar. Deze man, de Brit Martin Simpson, speelde 4 minuten lang een liedje zonder ook maar één keer een akkoord aan te slaan. Dat kan alleen maar als je retegoed gitaar weet te spelen.

Na enige research blijkt het te gaan om één van de grootste folkgitaristen van Groot-Brittanië, zo niet van de wereld. Toegegeven: ik had nog nooit gehoord van deze singer/songwriter. De man gaat al veertig jaar mee en zijn "fingerpicking" stijl is beroemd in de scène van akoestische gitaristen. Ook blijkt de man hele instructie-DVD's over zijn specialie gitaarstijl bij elkaar te hebben gespeeld. Voor de ingewijdenen in de Britse folkscène is hij waarschijnlijk geen onbekende, omdat hij als sessiemuzikant veel werk heeft gedaan met June Tabor. Daarnaast heeft Martin Simpson maar liefst 17 soloplaten op zijn eigen naam staan.

Bewonder hier een prachtig staaltje van 's mans kunnen:

Website Myspace Martin Simpson

Nog meer moois uit 2007 (8)

Willy Vlautin, het geniale brein achter de Amerikaanse band Richmond Fontaine, weet van die innemende verhalen te schrijven dat je je vanzelf betrokken gaat voelen bij het "lijdend voorwerp". Hij vertaalt die teksten rechtstreeks naar literatuur (dit jaar verscheen de Nederlandse vertaling van Motelleven), maar ook naar scherpe, rauwe liedjes. Zoals op de dit jaar uitgekomen plaat Thirteen Cities van Richmond Fontaine, een echte aanrader voor de liefhebbers van americana in de stijl van Wilco, Calexico en ook Ryan Adams.

Alleen de songtitels lezen al als een jongensboek. Wat te denken van $87 and a Guilty Conscience That Gets Worse the Longer I Go of I Fell into Painting Houses in Phoenix, Arizona. Je weet direct dat deze songs niet verhalen over "fake plastic happiness". Eén van de mooiste songs is:

Four Walls - Richmond Fontaine

Het is een broeierige song die eindigt in een plezierige climax. De band beheerst het trucje van ingetogen en tegelijkertijd intens spelen, óók live. Zo was ik in februari dit jaar, tegelijkertijd met een maansverduistering, getuige van één van de mooiste concerten van het jaar, dat van Richmond Fontaine in Willem II in Den Bosch.

MySpace Richmond Fontaine

Website Richmond Fontaine

Huisconcerten

Soms stuit je op lovenswaardige initiatieven in de muziekwereld. Zo zijn enkele muziekfanaten vijf jaar geleden gestart met de organisatie van Live In Your Livingroom. Deze stichting zorgt er voor dat artiesten en huiseigenaren samenkomen om voor een klein publiek de bijzondere ervaring van een intiem huisconcert mogelijk te maken.

Blijkbaar een goed werkend idee, want ik wilde zelf eind december een concert meemaken in Rotterdam en dit bleek al ruimschoots overboekt. Helaas is de capaciteit van een huiskamer beperkt en moet je er snel bij zijn. Op zo'n avond verzorgen drie artiesten (bands of singer/songwriters) enkele akoestische sessies.

Als je op de site van de organisatie ziet welke artiesten allemaal al een keer hebben meegedaan dan weet je één ding zeker: dit moet een unieke ervaring zijn. Want wie wil er niet de sensatie hebben om als het ware bij Alamo Race Track, Bettie Serveert, Ricky Koole of Charlie Dée op schoot te zitten?

Website Live In Your Living Room

PS Er zijn ook edities van LIYLR gepland in de Belgische steden Brussel, Gent en Antwerpen

Nog meer moois uit 2007 (7)

De Amerikaanse zonderling en singer/songwriter Jim White heeft dit jaar een heel boeiend stuk werk geleverd met Transnormal Skiperoo. Hij neemt je op deze vierde solo-cd opnieuw mee naar zijn mysterieuze wereld van godvrezende verstotelingen en andere randfiguren.

Tóch is het dit keer een positieve plaat, zoals White zelf ook aangeeft: "Transnormal Skiperoo is a name I invented to describe a strange new feeling I've been experiencing after years of feeling lost, alone and cursed." Eén van de mooiste nummers van de plaat vind ik:

Counting Numbers In The Air - Jim White

Een origineel, bijna hypnotizerend deuntje dat dagenlang in je hoofd blijft hangen. Ook Diamonds To Coal is zo'n prachtig nummer, waarbij hij schoon schip maakt en slechte gewoontes achter zich lijkt te hebben gelaten: "but I'm done, turning diamonds to coal".

Recensie Chenque van "Transnormal Skiperoo"
Website Jim White

Vanavond in Jools

Een veelbelovend programma in Jools Holland's show op BBC2 vanavond met optredens van de Britse singer/songwriter KT Tunstall, het op de rand van een internationale doorbraak balancerende Band of Horses, het onweerstaanbare Beirut en een interview met Rolling Stone-gitarist Ronnie Wood. Verder nog live performances van Jill Scott en Martin Simpson.
Kijken dus, of gewoon opnemen i.v.m. de redelijk onchristelijke tijd (00.35 tot 01.35 uur).

Song van het jaar 2007 (VPRO 3voor12)

De deze week op de 3FM uitgevoerde verkiezing van de Song van het Jaar 2007, bij VPRO's 3voor12, levert een top 10 op waar ik zelf niet erg enthousiast van wordt. #1 van de Editors is dan wel een goede song, het brengt bij mij geen glimlach op het gezicht. De tekst is overigens wel héél treffend in zijn triestheid: "The saddest thing that I'd ever seen, were smokers outside the hospital doors".

1 Editors - Smokers Outside The Hospital Doors
2 30 Seconds To Mars - The Kill
3 Pete Philly & Perquisite* - Time Flies
4 C-Mon & Kypski ft. Pete Philly* - Make My Day
5 Arctic Monkeys - Brianstorm
6 Foo Fighters - The Pretender
7 Moke* - Last Chance
8 Snow Patrol - Shut Your Eyes
9 Damien Rice - Nine Crimes
10 Interpol - The Heinrich Maneuver

Wél een goede zaak dat er drie Nederlandse acts (*) bij zitten. Zie hier de volledige top 100.

Ik houd het voorlopig bij mijn eigen keuze, met bovenaan de Amsterdammers van Alamo Race Track - Northern Territory, tweede Band Of Horses - Is There A Ghost, derde Cold War Kids - Hang Me Up To Dry, vierde Lucky Fonz III - Once I Was A Lady en vijfde The Shins - Phantom Limb. En zoals al eerder gezegd: dit lijste is opgemaakt n.a.v. de 3voor12 lijst, als het aan mijzelf lag zou ik wel met een ander rijtje komen (zie de serie Nog meer moois uit 2007 op deze blog).

(Lucht)gitaren en plantjes

Toen ik dit weekend een uitgebreid Led Zeppelin verhaal las in de Revolver kreeg ik direct zin om weer eens wat van die oude Zeppelin krakers op te zetten. Het blijft natuurlijk een wereldband en het was eigenlijk een beetje aan mij voorbij gegaan dat ze afgelopen dinsdag in Londen optraden voor een uniek reunie-concert.

Led Zeppelin ís en blijft natuurlijk een wereldband, een band die velen van ons geïnspireerd zal hebben (lucht)gitaar te leren spelen. Het introotje van Stairway To Heaven is standaard oefenmateriaal voor elke zichzelf serieus nemende gitarist.

Nu ben ik niet zo van de "Stairway", ik geniet vooral van stevigere, meer orchestrale Zeppelin-nummers zoals D'yer Maker, Kashmir of Nobody's Fault But Mine. Sowieso zit ik de laatste tijd in een Zeppelin-achtige periode met het veelvuldig beluisteren van Raising Sand, die wonderschone plaat van zanger Robert Plant met bluegrass-koningin Alison Krauss. Een plaat die niet veel te doen heeft met het geluid van Led Zeppelin uit de zeventiger jaren, maar wel een plaat die aangeeft wat voor een wereldzanger Robert Plant is. Plant's solo carrière heeft een tijdje in de slop gezeten, maar hij is gelukkig weer helemaal terug, dat bleek ook al uit zijn vorige (stevige) plaat Mighty Rearranger.

Voor de liefhebbers hier een uitvoering van Kashmir zoals deze week live gespeeld in Londen (met op drums Jason Bonham, de zoon van de veel te vroeg overleden oud-Zeppelin durmmer John Bonham).

ZWOEL, op voorhand bijzonder

Zaterdag 16 december a.s. is weer Zwoel. Zwoel is een initiatief van twee Sellaband vrienden die internationaal muziektalent zonder contract willen laten optreden in een professionele setting, namelijk de Toomler in Amsterdam.

Het initiatief is ontstaan vanuit de gedachte dat het wel leuk is om onbekend talent financieel te ondersteunen (nl. het Sellaband-concept, waarbij je online aandelen koopt ter financiering van een act), maar dat het natuurlijk nog leuker is dezelfde artiesten live aan het werk te kunnen zien.

De vorige Zwoel avond was uitverkocht en leidde er toe dat de Francaise T-Ka in no time de benodigde 50.000 $ voor een platencontract bij elkaar sprokkelde op de Sellaband-site. Op 16 december maken het Franse Equation (nu-soul), de Londonse singer/songwriter Rhoksan Heydari en de Amsterdamse dj AZ-Atic hun opwachting. Misschien ben jij voor een tientje wel getuige van één van de doorbraak optredens van een topact?

Website Zwoel

Website Sellaband

Nog meer moois uit 2007 (6)

De Canadese singer/songwriter Leslie Feist, artiestennaam Feist, bracht dit jaar een wonderschoon album uit, The Reminder. De plaat bevat een collectie verrassend veelzijdige en originele liedjes, ergens tussen de pop, folk en lichte jazz in. Niet voor niets staat The Reminder hoog boven in mijn favorieten lijstje voor dit jaar. Mooiste nummer van de plaat vind ik zelf:

My Moon My Man - Feist

Een song met een stuwende bas, prachtige stem, mysterieuze tekst, vreemde "bridge", gitaren; gewoon goed gedaan en anders. The Reminder staat zoals gezegd bol van de aparte liedjes, luister eens naar enkele van haar songs op haar MySpace zou ik zeggen. My Moon My Man is er ook te horen.........

MySpace Feist

Oh ja, en nog enkele trivia over Feist: ze maakte tot 2006 deel uit van het Canadese muziekcollectief Broken Social Science en performede ooit samen met oud-huisgenote en shock-bitch Peaches.

Bassekou Kouyate & Ngoni Ba

De Jools Holland show Later was afgelopen vrijdagavond teleurstellend. Er passeerde veel te veel middelmatige popmuziek van David Gray, Rilo Kiley en het normaliter sprankelende The Coral. Je zag de Malinees Bassekou Kouyate dan ook beleefd, maar beteuterd kijken bij zoveel muzikale armoe. En het mag dan zo zijn dat het Afrikaanse continent economisch veel armer is dan Europa of de V.S., qua muzikale roots liggen de verhoudingen andersom. Want het optreden van Bassekou Kouyate met zijn begeleidingsband Ngoni Ba swingde de pan uit en was memorabel. Van die bezwerende muziek waarbij je als in trance vanzelf gaat bewegen.

Fascinerende ngoni

Bassekou Kouyate is één van grootste ngoni-spelers uit West-Afrika. Het frisse geluid van de ngoni, ook wel de West-Afrikaanse variant van de luit genoemd, doet je opspringen uit je luie stoel en vult de kamer met levensvreugd. Als je het instrument ziet kun je je niet voorstellen dat er zulke volle klanken uit voortkomen. De basis van de ngoni is van uitgehold hout gemaakt en over de klankkast is gedroogd dierenvel gespannen. De snaren zijn van vislijn en worden met de duim van boven naar beneden bespeelt, zoals een vijfsnarige banjo. De ngoni is naar verwachting dan ook de voorloper van de Amerikaanse banjo.

Het album Segu Blue van Bassekou Kouyate & Ngoni Ba heeft dit jaar op de BBC 3 World's Routes de Award for World Music Album Of The Year 2007 gewonnen. Dat album gaan we dus meteen vandaag aanschaffen!

Opnames Segu Blue (Youtube)

Myspace Bassekou Kouyate (beluister 4 complete songs)

Erotische teksten in de muziek (1)

Het concert van Lucinda Williams van vorige maand was er een waarvan de geilheid afdruipte. Zelf zei ze onomwonden dat lustgevoelens de lekkerste gevoelens zijn. Zit wat in, er zijn wel meer fijne dingen in het leven maar lust is er zeker een onderdeel van. Vandaar de inspiratie tot een nieuwe rubriek op Chenque Around The Globe over erotiek in teksten van muziek. Voorwaarde voor opname in de rubriek is dat het niet pornografisch is, maar subtiel of suggestief. Daarnaast moet het liedje ook voldoen aan de op zijn minst persoonlijke eis: een goede song. Mocht je zelf klip en klare voorbeelden hebben, reageer dan op mijn blog.

De Amerikaanse Danya River is een onbekende singer/songwriter die ik tegenkwam op de heerlijke CD Baby-winkel. Haar EP Bone To Bone uit 2003 bevat vijf liedjes (allen uiterst origineel en van hoge kwaliteit) en het is de song Stir My Honey die opvalt door zijn "lading". Het is een regelrechte oproep om de regionen onder de buik en boven de benen (ja, dáár) te beroeren. Of zoals ze zelf uitlegt in het artwork van de EP:

"Well, this one's pretty self explanitory! I go on tour. I miss my sweetheart. I daydream of him doing wonderfully naughty things with me while in actuality I'm onstage, on the subway, and yes, in my 89-year-old grandmother's living room where much of the song was written. You should know, by the way, that my grandmother helped me write this song by pulling out her atlas and locating a city that rhymed with New York...."Baltimore." Go Nana!""

Hier de lyrics van Stir My Honey - Danya River:

On the stage in Baltimore
thinking of your...
On the subway in New York
thinking of your......

carnivorous eyes devouring me
when you want to stir my honey

I'm gasping in the afternoon'
thinking of your...
In my grandma's living room
thinking of your?.
..simmering hands, arresting me
as you start to stir my honey

So I'm counting down the hungry days
Lover I can nearly taste??
the merciless pleasure that you give to me
when you come and stir my honey

Myspace Danya River
Concertverslag Lucinda Williams
Website CD Baby

Paradiso bij je thuis

Weer een concert gemist bij jou in de buurt omdat je daar te laat achterkwam? Geen nood, de kans is groot dat Fabchannel het concert voor je uitzendt. Deze site vertoont, na toestemming van de artiesten, de live concertopnames uit Paradiso en de Melkweg. En aangezien weinig interessante acts deze poptempels links laten liggen tijdens hun tournees door de Lage Landen, vind je op Fabchannel veel unieke opnames.

Geniet binnen het singer/songwriter-genre bijvoorbeeld van actuele concerten van Thomas Dybdahl, Damien Rice of Bebel Gilberto. Uit het jazzgenre kun je genieten van Wouter Hamel, Marcus Miller of de New Cool Collective. Eigenlijk is er veel te veel om hier op te noemen. Overigens is het ook nog het vermelden waard dat Fabchannel het voornemen heeft steeds meer concerten uit andere (inter)nationale zalen te gaan tonen.

Website Fabchannel

PS Oh ja, en vergeet vanavond Jools Holland op BBC 2 niet, met optredens van o.a. David Gray, The Coral, Dame Cleo Laine en Sir John Dankworth, Bassekou Koyate, Rilo Kiley en Jack Peñate.

Nog meer moois uit 2007 (5)

Belize, where the f*ck leg dat dan? Toevallig is dit kleine Midden-Amerikaanse landje wel de basis van zanger Andy Palacio & The Garifuna Collective, die met Wátina een van de weinige "world" platen maakte die er dit jaar toe wél toe deden. Andy brengt je zwoele ritmes en zacht kabbelende gitaren, gezongen in de lokale Garifuna-taal maar met overduidelijke Afrikaanse roots. Het doet mij denken aan bijvoorbeeld de Angolese muziek van Bonga.

Wátina - Andy Palacio & The Garifuna Collective

De titelsong Wátina is heerlijk en schiet je direct naar het hart van de (bedreigde) Garifuna-cultuur. Het nummer is volledig te beluisteren op zijn Myspace pagina

Ook op Youtube is er het e.e.a. te zien van Andy Palacio

Nog meer moois uit 2007 (4)

De Amerikaan John Vanderslice bevindt zich al jaren in mijn focus. Hij maakt eigenzinnige popmuziek, met ietwat tegendraadse melodieën. Zijn teksten druipen van de kritiek op het beleid van Amerikaanse regering, zo ook weer op het deze zomer verschenen Emerald City. Eén van de mooiste nummers op deze topplaat vind ik:

The Parade - John Vanderslice

Voor het volledig beluisteren van dit nummer en John Vanderslice te zien spelen in zijn eigen huisstudio klik hier

Vanderslice begon deze opnamestudio in 1997 en diverse interessante artiesten zoals Death Cab For Cutie en Okkervil River hebben er intussen albums opgenomen.

Website John Vanderslice

Banjo-virtuoos

Na dat mooie fimpje van Josh Ritter (in mijn bericht van gisteren) wil ik je toch ook laten kennismaken met banjo-virtuoos Belá Fleck. De bijna 50-jarige Fleck is vooral bekend van het werk met zijn band The Flecktones en wordt gezien als een innovator. Met zijn banjo beheerst hij vele genres, van traditionele bluegrass tot progressieve jazz. Zijn album Belá Fleck and The Flecktones uit 1990 is één van zijn beste platen in zijn ruim 20 platen tellende oeuvre. Dit jaar heeft hij een nieuwe instrumentale plaat uitgebracht samen met jazzpianist Chick Corea, The Enchantement, waarvoor hij een Latin Grammy Award in de wacht sleepte.

Website Belá Fleck

Jools Rules

Okay, ik geef het toe, het is niet één van de meest originele tips maar ik ontmoet nog geregeld mensen die niet op de hoogte zijn van het bestaan van het uitstekende live muziekprogramma Later... with Jools Holland op BBC 2. Jools Holland, zelf pianist, presenteert het tv-programma wekelijks vanuit een studio waar diverse podia staan opgesteld waar tussen geswitched wordt voor live sets. Altijd staat er weer een hele rits artiesten te poppelen te mogen optreden in deze show, want bij Jools staan betekent dat je op het punt staat door te breken of dat je al lang doorgebroken bent.

Vele stijlen komen aan bod

Later...with Jools Holland beperkt zich niet tot de Britpop en rocksscene, maar bevat een brede mix van stijlen. De laatste tijd is er ook veel ruimte voor wereldmuziek en singer/songwriters. Afgelopen vrijdag was het weer een feestje, met o.a. voor het eerst in 26 jaar The Who in het programma (zijn decennia lang geboycot door de BBC), een Josh Ritter (zie video opname) die in opperbeste stemming twee songs bracht van zijn album The Historical Conquest Of Josh Ritter, swingende salsa van Larry Harlow's Legends of Fania en banjo-virtuoos Belá Fleck in een duel met Jools himself. Helaas begint Later... with Jools Holland altijd pas in de nacht van vrijdag op zaterdag, dus het beste devies is opnemen die handel.

Website Later...with Jools Holland

Nog meer moois uit 2007 (4)

Yes, geef mij die spannende gitaarsolo's van Nels Cline maar! Deze van oorsprong jazzgitarist is tegenwoordig voltijdslid van de Amerikaanse band Wilco en op hun laatste cd Sky Blue Sky zijn het vooral de originele solo's van Cline die de plaat ruim boven het gemiddelde uittillen van de standaard alternatieve countryplaat.

Eén van de mooiste songs van het jaar is dan ook:

Side With The Seeds van Wilco

Gedragen door de getormenteerde stem van Jeff Tweedy is deze song een explosie van ingehouden gitaarwoede. Het schuurt, het rockt, het is intens. Een typsiche song voor een flink potje luchtgitaar rammelen.

Nels Cline speelde voor hij bij Wilco belandde al met een zeer divers gezelschap artiesten variërend van jazz bassist Charlie Haden tot gitaarterroristen als Thurston Moore (Sonic Youth)en Mike Watts.

Website Nels Cline
Website Wilco
Chenque's recensie Sky Blue Sky - Wilco