Willy Vlautin, het geniale brein achter de Amerikaanse band Richmond Fontaine, weet van die innemende verhalen te schrijven dat je je vanzelf betrokken gaat voelen bij het "lijdend voorwerp". Hij vertaalt die teksten rechtstreeks naar literatuur (dit jaar verscheen de Nederlandse vertaling van Motelleven), maar ook naar scherpe, rauwe liedjes. Zoals op de dit jaar uitgekomen plaat Thirteen Cities van Richmond Fontaine, een echte aanrader voor de liefhebbers van americana in de stijl van Wilco, Calexico en ook Ryan Adams.
Alleen de songtitels lezen al als een jongensboek. Wat te denken van $87 and a Guilty Conscience That Gets Worse the Longer I Go of I Fell into Painting Houses in Phoenix, Arizona. Je weet direct dat deze songs niet verhalen over "fake plastic happiness". Eén van de mooiste songs is:
Four Walls - Richmond Fontaine
Het is een broeierige song die eindigt in een plezierige climax. De band beheerst het trucje van ingetogen en tegelijkertijd intens spelen, óók live. Zo was ik in februari dit jaar, tegelijkertijd met een maansverduistering, getuige van één van de mooiste concerten van het jaar, dat van Richmond Fontaine in Willem II in Den Bosch.
1 opmerking:
Begin volgend jaar een nieuw boek van voorman Willy Vlautin, met, bij de eerste druk dan, een soundtrack door Richmond Fontaine.
Een reactie posten