(Lucht)gitaren en plantjes

Toen ik dit weekend een uitgebreid Led Zeppelin verhaal las in de Revolver kreeg ik direct zin om weer eens wat van die oude Zeppelin krakers op te zetten. Het blijft natuurlijk een wereldband en het was eigenlijk een beetje aan mij voorbij gegaan dat ze afgelopen dinsdag in Londen optraden voor een uniek reunie-concert.

Led Zeppelin ís en blijft natuurlijk een wereldband, een band die velen van ons geïnspireerd zal hebben (lucht)gitaar te leren spelen. Het introotje van Stairway To Heaven is standaard oefenmateriaal voor elke zichzelf serieus nemende gitarist.

Nu ben ik niet zo van de "Stairway", ik geniet vooral van stevigere, meer orchestrale Zeppelin-nummers zoals D'yer Maker, Kashmir of Nobody's Fault But Mine. Sowieso zit ik de laatste tijd in een Zeppelin-achtige periode met het veelvuldig beluisteren van Raising Sand, die wonderschone plaat van zanger Robert Plant met bluegrass-koningin Alison Krauss. Een plaat die niet veel te doen heeft met het geluid van Led Zeppelin uit de zeventiger jaren, maar wel een plaat die aangeeft wat voor een wereldzanger Robert Plant is. Plant's solo carrière heeft een tijdje in de slop gezeten, maar hij is gelukkig weer helemaal terug, dat bleek ook al uit zijn vorige (stevige) plaat Mighty Rearranger.

Voor de liefhebbers hier een uitvoering van Kashmir zoals deze week live gespeeld in Londen (met op drums Jason Bonham, de zoon van de veel te vroeg overleden oud-Zeppelin durmmer John Bonham).