Grenzeloos: Bill Frisell & The Intercontinentals

Bij het beluisteren van de plaat Civilians van Joe Henry (waarover meer in een ander item) viel mij direct het bijzondere gitaarspel op. Een beetje van dat lome, ingetogene getokkel, iets dat Marc Ribot en T-Bone Burnett ook laten horen op Raising Sand van Robert Plant & Alison Krauss. Waar kende ik dit geluid van? Het bleek van een goede bekende: de heer Bill Frisell, een 56-jarige Amerikaanse jazz/folk/country/noise-gitarist. Ooit in opleiding geweest bij Jim Hall, jarenlang sessiemuzikant voor het ECM-label en de laatste 20 jaar vooral actief in het uitdiepen van de (Amerikaanse) folk- en countrywereld.

Bill Frisell maakte in 2003 één van zijn mooiste platen samen met The Intercontinentals. Een groep muzikanten uit alle hoeken van de wereld: Sidiki Camara uit Mali (kalabas, djembé en congas), de Braziliaan Vinicius Cantuaria (o.a. elektrische en akoestische gitaar), de Griek Christos Govetas (o.a. ud en bouzouki) en oude getrouwen Greg Leisz (slide gitaar, pedal steel gitaar) en Jenny Scheinman op viool. Een grotendeels instrumentale plaat, vol sfeervolle muziek en al jaren een geheide topper als achtergrond bij een goed etentje met vrienden. Het opvallende aan deze plaat is dat je zo duidelijk kunt horen hoe intercontinentaal de hedendaagse muziek is. Zo is de Amerikaanse blues is heel goed hoorbaar op de door de Malinese gitarist Boubacar Traoré geschreven compositie Baba Drame. Overigens schreef Bill Frisell de openingstrack Boubacar als eerbetoon aan zijn Afrikaanse vriend.

MySpace Bill Frisell (hier is o.a. Baba Drame te horen)