7 maart 2008

Made In The Dark: Hot Chip deelt de lakens uit


Wordt muziek beter als je het licht uit doet? Een vreemde gedachtegang wellicht, maar je zou haast gaan denken dat het donker de band Hot Chip vleugels heeft gegeven. “We were made in the dark” zingen frontmannen Alexis Taylor en Joe Goddard op het derde studio-album van deze Londense electropopgroep, Made In The Dark. Een smulplaat van de eerste orde, (nog) beter dan hun voorganger en misschien wel een van de beste danceplaten van het jaar.

Het fijne aan Hot Chip is dat deze vijfmansband dansmuziek maakt die niet minutenlang nodig heeft om tot een climax te komen. De band komt direct terzake, zoals iedereen die Hot Chip’s doorbraakalbum The Warning in de platenkast heeft staan allang weet. Met de overheerlijke nummers Over And Over, Tchaparian, en Careful is deze plaat dan ook een “must have” voor de liefhebber van dansbare popmuziek.

Experimenteerdrift

Balanceerde Hot Chip op The Warning geregeld op het randje van kunst en kitsch (luister maar eens naar And I Was A Boy From School), op Made In The Dark is de band veel meer aan het experimenteren geslagen. Zo zijn de eerste twee nummers van het nieuwe album, Out At The Pictures en Shake A Fist, zó apart en sterk tegelijk dat deze songs nu al tot klassiekers binnen het genre mogen worden gerekend. Het eerste nummer vanwege de heftige beats en breaks, het hectische refrein en de lekkere gitaarriffs. Shake A Fist door de heerlijke, gelaagde Oosterse beat en de rare switch middenin het nummer, waar na twee minuten Todd Rundgren’s Intro voorbijkomt en een monsterachtige beat (met kraaiengeluiden) het nummer nog verder doet vervreemden. Ook het vierde nummer, Bendable Poseable, behoort tot de categorie “totale gekte”, maar die tóch retestrak en goed klinkt.

Geschuifel

Na het eerste gedeelte van de plaat, met ook nog het kitscherige, maar ijzersterke Ready For The Floor, neemt de band gas terug. Wat volgt is een razendknappe combinatie van popliedjes, discodreuntjes (speciale vermelding: Don’t Dance en knaller Hold On) en zelfs ballades. Zo staan er op Made In The Dark drie zoetgevooisde schuifelplaatjes (We’re Looking For A Lot Of Love, Made In The Dark, In The Privacy Of Our Love), die allen goed te pruimen zijn dankzij de prettige samenzang van Taylor en Goddard en de sfeervolle klanken die de songs omringen. De band komt er gewoon mee weg, iets wat respect verdient, want hoeveel dance-acts kunnen het zich veroorloven slijpmuziek te maken?

Hot Chip deelt de lakens uit in het landschap van de dance. Want er valt zoveel te beleven op Made In The Dark dat je stiekem zou wensen dat deze mannen voor altijd onder de lakens bleven zitten om nog meer van zulk soort platen af te leveren.


Beluister enkele nieuwe nummers van Made In The Dark via de MySpace-page van Hot Chip

2 opmerkingen:

Anoniem zei

Hoi Chenque,

Klasse recensie. Heb de cd ook thuis op de plank liggen (ik krijg nog wel eens wat via mijn werkgever), maar moest hem toch eerst een paar keer beluisteren voordat hij ging groeien. Bedankt ook voor je reactie op mijn weblog (http://rolffinders.web-log.nl). Ben het helemaal met je eens dat Branco geweldig is. Heb niet voor niets al haar cd's, ook Abril (zie lovende recensie op mijn blog). Maar concert was veel te kort en had wat sprankelender gemogen. Heb haar nu twee keer live gezien en de eerste keer was ik veel meer onder de indruk.

Anoniem zei

Wat ik er van gehoord heb is inderdaad bijzonder fijn. Ready For The Floor is zelfs verslavend lekker.

De titeltrack klinkt trouwens heel er g Beach Boy-achtig.