Liam Finn drumt als Animal

Ik vond de laatste paar uitzendingen van Jools Holland's programma Later.... op de BBC2 een beetje tegenvallen. Normaliter kom ik hier geregeld verrassende, nieuwe acts tegen, maar de uitzending van afgelopen vrijdag bevatte bijvoorbeeld geen enkele ear-opener (of het moet de fantastische samenwerking tussen Robert Plant en Alison Krauss zijn geweest, maar dat is niets nieuws onder de zon).
Vorige week was ik wél gecharmeerd van Liam Finn, de oudste zoon van Neil Finn, je weet wel die iele voorman van Split Enz en Crowded House. Liam is een jongen van pas 24 lentes jong en heeft het songwritersbloed van zijn paps meegekregen. Bij Jools voerde hij samen met Second Chance, van zijn plaat hier onderbelichte plaat I'll Be Lightning uit 2007.
Live werkt hij vaak samen met de zangeres Eliza-Jane Barnes (ook weer dochter van de bekende Australische artiest Jimmy Barnes).

Anyway, het nummer Second Chance had live bij Jools een lekker tempo en een strakke, repeterende riff. Na enig gepiel met opgenomen loops verdwijnt Liam van de gitaar achter de drumkit en ontaarde zijn optreden in een drumorgie waar Animal jaloers op zou zijn geweest. Een opvallende verschijning, deze Liam Finn.

Zie hier het optreden van Liam Finn bij Jools:

Tommy Emmanuel live @ Vredenburg

De Australische meestergitarist Tommy Emmanuel was weer even in Nederland om zijn groep trouwe Nederlandse fans (een steeds groter wordende groep) te tracteren op een onvervalst avondje topamusement. Gisteravond speelde hij ruim twee uur lang de sterren van de hemel in de Leidsche Rijn-locatie van de Utrechtse concertzaal Vredenburg.

Als akoestische gitarist wordt Tommy Emmanuel overal ter wereld geroemd om zijn uitzonderlijke "fingerpicking style". Hierbij legt hij met de duim een basisritme neer door het spelen van de bassen van de akkoorden. De hogere snaren van de gitaar benut hij ten volle om melodielijnen te kunnen spelen en hij wisselt deze stijl ook nog af met veelvuldig gebruik van slaggitaar. Omdat hij zijn gitaar ook nog gebruikt als slagwerk is het resultaat een soort onwaarschijnlijke éénmansband.

Gisteravond had de rasperformer Tommy Emmanuel de smaak te pakken. Hij speelde vol overgave zijn eigen composities, van ruig (Classical Gas) tot subtiel (Those Who Wait) en voegde daar allerhande extra entertainment aan toe. Zo was zijn "gitaarverhaal" over de aboriginals opmerkelijk. Hij toverde hierbij allerlei bezwerende geluiden uit zijn gitaar, klankkast en versterker zonder ook maar één noot te spelen. Het bewijs dat deze man naast meestergitarist ook nog eens zeer creatief met zijn gitaar omgaat, want zoiets had ik nog nooit gezien. Ook zijn liefde voor The Beatles kwam ruimschoots aan bod met een eerbetoon aan George Harrison in de vorm van een onwaarschijnlijke medley en een bijzondere uitvoering van Michelle. Wanneer je Tommy Emmanuel in zijn eentje de hele ritmesectie, slaggitaar en melodie van Day Tripper hoort spelen weet je dat je te maken hebt met een bijzonder fenomeen.

Bijzondere vermelding verdient ook de 18-jarige Kieran Murphy, die het voorprogramma mocht verzorgen. De ietwat verlegen lange Australiër liet horen dat hij het in zich heeft een waardige opvolger van Tommy Emmanuel te worden, vandaar dat de laatste het als een soort trotse vaderfiguur voor dit talent opneemt. Kieran Murphy heeft net een plaat uit met eigen composities, waarvan hij vier nummers speelde gisteren. Het devies: houd ook deze jongeman in de gaten!

Website Tommy Emmanuel

YouTube-video van Tommy Emmanuel die Classical Gas de ruimte in spat:



Website Kieran Murphy

The Cat Empire: Two Shoes

Mijn conclusie na het intensief beluisteren van Two Shoes, de verrassende cd van het Australische collectief The Cat Empire: als The Cat Empire in huis is, dansen de muizen op tafel. Want wat een vrolijk gevoel hou ik over aan deze plaat, die van voor tot eind swingt en gewoon de perfecte soundtrack voor een feestje vormt.

The Cat Empire is al sinds het begin van deze eeuw actief, maar ik had er eerlijk gezegd nog nooit van gehoord. De band speelt een heerlijke mix van ska, funk, reggae en dat allemaal met een retestrakke ritmesectie. Het zijn vooral de blazers die je uit je luie stoel blazen. Two Shoes doet je afvragen hoe het moet zijn deze band live te zien spelen, want dát wat op de plaat staat is al indrukwekkend genoeg. Lijkt me wel wat voor het aankomende Dunya festival of het North Sea Jazz voor mijn part.

Klik hier voor de complete recensie op 8Weekly (van Chenque)

Video van Sly (één van de beste nummers)



MySpace The Cat Empire





http://www.8weekly.nl/index.php?art=5959