26 oktober 2007

Geslaagde stamppot-folk

Recensie:

Lucky Fonz III -
Life is Short

Release: 8-10-2007

fotografie: Hugo van der Flier

Lucky Fonz III neemt je tijdens zijn optredens
mee in zijn wonderlijke keuken en serveert je gretig zijn zelfbereide melancholie in extra grote porties. Wanneer je hem eenmaal in levende lijve hebt zien spelen en je hebt laten overdonderen door zijn minimalistische kunst en humor, is het moeilijk om geen sympathie op te brengen voor de charme van dit Nederlandse talent uit de singer/songwriterscène. Lucky Fonz III, nom de plume van de ranke Amsterdamse muzikant Otto Wichers, beheerst zijn podiumkunsten dusdanig goed dat het overnemen van dat gevoel op een cd bij voorbaat een lastige opgave lijkt.

In een recent interview met het tijdschrift Fret zegt Wichers dan ook het "onnatuurlijk" te vinden een cd op te nemen: "Ik ben heel onzeker in de studio, dat heb ik op het podium niet." De hoeveelheid keuzes die een studio biedt maken het opnemen van een plaat lastig voor de eigenzinnige Lucky Fonz III: hij is het liefst zelf de baas, managet zijn eigen toko. Zo was zijn debuutplaat (uit 2006) tot voor kort alleen via zijn site te bestellen door een bedrag over te maken naar zijn eigen girorekening. Deze situatie is veranderd met de verschijning van zijn tweede album, Life Is Short. Play It Again Sam (PIAS) heeft de distributie van zijn werk in handen genomen, waardoor zijn debuut nu ook gewoon in de winkels ligt. Gelukkig maar, want zijn bijzondere kunst verdient een groter publiek. De critici zijn het er ook over eens dat de man wat in zijn mars heeft, getuige de trofeeën die hij in 2006 aan zijn prijzenkast mocht toevoegen voor het winnen van zowel de Grote Prijs van Nederland (genre singer/songwriters) als Mooie Noten van Stichting Grap (een Amsterdamse pop-song competitie).

Grootste fan

Met Life Is Short, opgenomen met minimale middelen in de studio van zijn producer Ro Halfhide en in de huiselijke omgeving van zijn ouders (waar ook zijn grootste fan, zijn moeder, woont), blijft Lucky dicht bij zijn folky roots. Een man, zijn gitaar, soms een piano en allerhande kleine geluiden. Zijn lijzige stem maakt de melodieuze liedjes zo fragiel als kristallen glaswerk, en de ondersteuning die hij in de achtergrondzang krijgt van de producer en van vrouwelijke collega singer/songwriter Amarins Maantje werkt verfrissend. Niet alle songs overtuigen na één luisterbeurt, het is muziek die je geduldig moet opnemen voordat de volle glorie zich openbaart.

Verloren liefdes

Life Is Short is ademt precies de sobere, herfstige sfeer die het best bij de muziek van Lucky Fonz III past. De Engelstalige teksten hebben een natuurlijke zeggingskracht. Er is veel liefde, recht uit het hart, maar zonder het geestdodende "I love you, baby". Zo mijmert hij in het opgewekte From The Mountain over een verloren liefde: "You were 19, I was not. What you were wearing I forgot. From Barcelona to Madrid, from what you wanted me to....., to what I did." En in één van de fraaiste liedjes van de plaat, The Island, blijft zijn liefde onderhuids: "I used to wear my rings underneath my skin, they had to shed my skin, you know, to find out what I had to show."

Het benoemen van de hoogte- of dieptepunten van Life Is Short doet de plaat tekort. Het is een unieke plaat van eigen bodem, die je zelf moet beleven en langzaam op je in moet laten werken. De muziek van Lucky Fonz III past bij het huidige jaargetijde, het riekt naar natte bladeren en stampot met rookworst. Dat Lucky Fonz III ons nog lang moge verblijden met goedgevulde pollepels uit zijn eigen(gereide) keuken!





1 opmerking:

Anoniem zei

Lucky rules !!! :) "a lucky fan"