AMG dbase perfecte bron voor muziekfreak

Eén van de beste bronnen voor het raadplegen van muziek gerelateerde issues is de All Music Group Database. Zoek op een willekeurige artiest en je vind er de biografie, de discografie en many more. Ook kun je jezelf abonneren op de nieuwsbrief, waarbij je elke week een overzicht van de nieuwste releases die week (in de USA).

Verslaafd aan El Cantante

Andrés Calamaro, één van de grootste Argentijnse singer/songwriters van de afgelopen tientallen jaren, heeft mij tot voor kort niet kunnen boeien. Waarom eigenlijk niet? Ik weet het niet, hetzelfde gebeurt me tot op heden met iemand als Bob Dylan, door de hele wereld geroemd als zijnde een unicum en ik ben er eigenlijk nog nooit goed voor gaan zitten.

Calamaro heeft mij eigenlijk pas sinds kort gegrepen, en hoe! Zijn plaat "El Cantante" uit 2004 heb ik grijs gedraaid, de schuurpapieren stem van deze romancier is mooi en lelijk tegelijkertijd. De muziek is een mengeling van pop en rock met soms een traditioneel Argentijns geluid van een bandoneon. Deze songsmid maakt gewoon zwaar verslavende deuntjes, die de hele Spaanstalige wereld luidkeels meejelt. De tijd was blijkbaar rijp om deze artiest te leren kennen, alleen wil ik nu zijn hele discografie horen: 17 albums als solo artiest en 9 platen met zijn eerste band, Los Abuelos de la Nada...... waar haal je de tijd vandaan? Hetzelfde dilemma voorzie ik met Dylan, dus dan maar niet luisteren?

Eenvoudig liedje?

Richard Shindell, een Amerikaanse singer/songwriter die getrouwd is met een Argentijnse en ook in Argentinie woont (en daarom natuurlijk mijn extra attentie heeft) maakt al jaren prachtige platen. Zijn plaat "Vuelta" (Terugkeer) uit 2004 bevat o.a. een Spaantalige song, "Canción Sencilla". De tekst is zó begrijpelijk voor iedereen die ooit als erotisch vluchteling de Spaanse taal heeft geleerd voor zijn/haar geliefde. Hier de tekst en de vertaling:

Canción sencilla (Eenvoudig liedje)

Amor mio, me da verguenza (Mijn schat, ik schaam me)
No haberte escrito antes (Dat ik je niet eerder heb geschreven)
Aunque siempre queria (Alhoewel ik dit altijd heb gewild)
La verdad es que no podia (Maar ik kon het echt niet)

Que decirte? Soy medio lento (Wat je te zeggen? Ik ben nogal langzaam)
Me llevo todos estos anos (Ik ben al jaren bezig)
Aprender tu hermosa lengua (Die mooie taal van je te leren)
Y todavia no alcanza (En het lukt me nog steeds niet)

Asi que te ofrezco (Dus ik bied je)
Mi primer intento (Mijn eerste poging)
Una cancion sencilla (Een eenvoudig liedje)
Solo dice que te quiero (Het vertelt alleen dat ik van je houdt)

Ya problemas se presentan (Er zijn al problemen gerezen)
Tus pronombres reflexivos (Je wederkerende voorvoegsels)
Tus acuerdos, tus acentos (Je afspraken, je accent)
Ni hablar de tu subjuntivo (Om maar niet te spreken van de subjectief)

Tal misterio fascinante (Zo'n fascinerend mysterie)
Tan oculto, impenetrable (Zo diep, zo ondoordringbaar)
Por ahora no hace falta (Op dit moment maakt het niet uit)
Mi amor es tan cierto (Mijn liefde is zo oprecht)

Asi que te ofrezco (Dus ik bied je)
Mi primer intento (Mijn eerste poging)
Una cancion sencilla (Een eenvoudig liedje)
Solo dice que te quiero (Het vertelt alleen dat ik van je houdt)

Ojala que pasemos (Hopelijk verblijven we...)
Nuestras noches susurrando (...onze nachten al fluisterend)
Conjugando verbos tuyos (Jouw werkwoorden vervoegend)
Empecemos, tienes tantos (Laten we beginnen, je hebt er zo veel)

Vivo, vives, viviremos (Ik leef, jij leeft, wij leven)
Amo, amas, amaremos (Ik heb je lief, jij hebt mij lief, laten elkaar liefhebben)
Partir, volver, quedar (Vertrekken, terugkeren, blijven)
Y, por supuesto, susurrar (En natuurlijk fluisteren)
Te quiero (Ik hou van je)

Handig

De nieuwe Springsteen, Magic, krijgt in de NRC of Heaven 2 sterren en in De Volkskrant 5 sterren, wat is het nou, een wereldplaat of een kutplaat? Een handige site voor diegene die zich soms verward voelen door dit soort tegenstrijdige kritieken is Metacritic. Op deze site worden recensies getotaliseerd qua score, zo heb je een representatiever beeld van de plaat (of film of dvd). Je kunt op de site ook sorteren op high scores, dus je pikt de beste gerecenseerde platen van 2007 er zo uit.

Chet Baker

Geroerd omdat andere mannen geroerd waren: dat overkwam me deze week toen ik bij het tv-programma De Wereld Draait Door de twee bekende Nederlandse jazzmuzikanten Hein van de Geyn en John Engels tranen zag wegpinken bij het horen van opnames van trompettist Chet Baker. De heren hebben Chet Baker jarenlang begeleidt en ondanks het niet erg persoonlijke contact een bijzondere band met de muzikant gehad.

Zelf werd ik ook geraakt door de fluweelzachte trompetnoten van deze Amerikaan. Toch maar eens het e.e.a. van gaan verzamelen van dit veel te vroeg overleden fenomeen.

Geslaagde stamppot-folk

Recensie:

Lucky Fonz III -
Life is Short

Release: 8-10-2007

fotografie: Hugo van der Flier

Lucky Fonz III neemt je tijdens zijn optredens mee in zijn wonderlijke keuken en serveert je gretig zijn zelfbereide melancholie in extra grote porties. Wanneer je hem eenmaal in levende lijve hebt zien spelen en je hebt laten overdonderen door zijn minimalistische kunst en humor, is het moeilijk om geen sympathie op te brengen voor de charme van dit Nederlandse talent uit de singer/songwriterscène. Lucky Fonz III, nom de plume van de ranke Amsterdamse muzikant Otto Wichers, beheerst zijn podiumkunsten dusdanig goed dat het overnemen van dat gevoel op een cd bij voorbaat een lastige opgave lijkt.

In een recent interview met het tijdschrift Fret zegt Wichers dan ook het "onnatuurlijk" te vinden een cd op te nemen: "Ik ben heel onzeker in de studio, dat heb ik op het podium niet." De hoeveelheid keuzes die een studio biedt maken het opnemen van een plaat lastig voor de eigenzinnige Lucky Fonz III: hij is het liefst zelf de baas, managet zijn eigen toko. Zo was zijn debuutplaat (uit 2006) tot voor kort alleen via zijn site te bestellen door een bedrag over te maken naar zijn eigen girorekening. Deze situatie is veranderd met de verschijning van zijn tweede album, Life Is Short. Play It Again Sam (PIAS) heeft de distributie van zijn werk in handen genomen, waardoor zijn debuut nu ook gewoon in de winkels ligt. Gelukkig maar, want zijn bijzondere kunst verdient een groter publiek. De critici zijn het er ook over eens dat de man wat in zijn mars heeft, getuige de trofeeën die hij in 2006 aan zijn prijzenkast mocht toevoegen voor het winnen van zowel de Grote Prijs van Nederland (genre singer/songwriters) als Mooie Noten van Stichting Grap (een Amsterdamse pop-song competitie).

Grootste fan

Met Life Is Short, opgenomen met minimale middelen in de studio van zijn producer Ro Halfhide en in de huiselijke omgeving van zijn ouders (waar ook zijn grootste fan, zijn moeder, woont), blijft Lucky dicht bij zijn folky roots. Een man, zijn gitaar, soms een piano en allerhande kleine geluiden. Zijn lijzige stem maakt de melodieuze liedjes zo fragiel als kristallen glaswerk, en de ondersteuning die hij in de achtergrondzang krijgt van de producer en van vrouwelijke collega singer/songwriter Amarins Maantje werkt verfrissend. Niet alle songs overtuigen na één luisterbeurt, het is muziek die je geduldig moet opnemen voordat de volle glorie zich openbaart.

Verloren liefdes

Life Is Short is ademt precies de sobere, herfstige sfeer die het best bij de muziek van Lucky Fonz III past. De Engelstalige teksten hebben een natuurlijke zeggingskracht. Er is veel liefde, recht uit het hart, maar zonder het geestdodende "I love you, baby". Zo mijmert hij in het opgewekte From The Mountain over een verloren liefde: "You were 19, I was not. What you were wearing I forgot. From Barcelona to Madrid, from what you wanted me to....., to what I did." En in één van de fraaiste liedjes van de plaat, The Island, blijft zijn liefde onderhuids: "I used to wear my rings underneath my skin, they had to shed my skin, you know, to find out what I had to show."

Het benoemen van de hoogte- of dieptepunten van Life Is Short doet de plaat tekort. Het is een unieke plaat van eigen bodem, die je zelf moet beleven en langzaam op je in moet laten werken. De muziek van Lucky Fonz III past bij het huidige jaargetijde, het riekt naar natte bladeren en stampot met rookworst. Dat Lucky Fonz III ons nog lang moge verblijden met goedgevulde pollepels uit zijn eigen(gereide) keuken!

Soneros uit de Lage Landen

Bijzondere samenwerking Nederland en Cuba

door Jan Lettinga, gepubliceerd op 8weekly

Het Nederlandse Septeto Trio Los Dos vertolkt sinds een tiental jaren de Cubaanse son-muziek en de leden van het septet genieten als soneros grote populariteit in Cuba. Het voorlopige hoogtepunt van de groep is de recente release van de cd Somos Hermanos. Over de totstandkoming van dit bijzondere project had 8Weekly onlangs een gesprek met de belangrijkste componist en tres-speler Fulco 'Pepito' van Deventer en zanger/ritmegitarist Jan 'Juan' Albert Nebbeling.

De twee vrienden begonnen tien jaar geleden in het Caribisch gebied geïnteresseerd te raken in de Cubaanse son. De son is Cubaanse volksmuziek, ontstaan in het oosten van het eiland (met als wieg Santiago de Cuba) en bestaat uit een mix van Europese muziek en Afrikaanse ritmiek. De naam son is een verbastering van het Amerikaanse 'song', maar omdat de Cubanen de 'g' aan het eind niet uitspreken, bleef son over. De basis van de son is het ritme van de clave, een Afrikaans ritme dat steevast in de muziek doorklinkt.

Verslaving

Pepito en Juan raakten als Nederlanders verzot op de son. Pepito hierover: "Het heeft een verslavende swing en is zo ritmisch dat als je je erin verdiept, je niet meer terug wilt en kunt naar rockgitaar of andere westerse stijlen. Kenmerkend is onder andere de tres, een gitaar die is bespannen met drie (tres) paren van twee snaren die de zangmelodie van de son omspeelt. Als groep zijn we veelvuldig naar Santiago de Cuba gegaan om onze stijl te verbeteren en ja, dan raak je steeds meer betrokken bij de wereld van de son. Ons eerste project was indertijd een trio dat son speelde, maar dat was ons te beperkt qua sound. In de loop van de jaren zijn we uitgegroeid tot een septet, de ideale en meest traditionele bezetting voor het spelen van son."Juan vertelt dat de son op Cuba eigenlijk een beetje wordt gezien als muziek voor ouwe lullen. "Het is niet zo hip, de jeugd richt zich vooral op reggaeton, Amerikaanse muziek en de timba, een soort lokale hiphop met afgezanten als Orishas en Los Van Van. Ook zijn er acts die de son in een moderner jasje willen steken zoals Septeto Contemporaneo, met modernere klanken en ingewikkelde breaks. Wij willen ons met het Septeto Trio Los Dos richten op de authentieke son omdat deze muziek een unieke, passionele stijl heeft en altijd uitnodigt tot dansen."

Cubaanse verrijking

De cd Somos Hermanos, met zeer professioneel artwork, verzorgd door de bassist van de band, Eric van den Elsen, is het resultaat van een opvallende samenwerking tussen Cubaanse musici en de Nederlanders. Pepito: "Ik heb voor het eerst zelf alle teksten en muziek geschreven (er staan twee covers van Compay Segundo op de plaat) en de band heeft in Nederland de basis van de plaat opgenomen. Vervolgens zijn we met het materiaal naar Cuba vertrokken en hebben we daar diverse lokale topmusici gevraagd mee te spelen op de plaat. Zo hoor je bijvoorbeeld in Por Ella Vive de rapper Cobas voorbijkomen en de twee zangeressen Aylen Guevara Yolí en Niurka Cardona Solis een onvergetelijke soul aan de song meegeven. Op deze wijze zijn vele songs verrijkt met bijdragen van lokaal Cubaans talent. Uiteindelijk hebben we de plaat weer afgemaakt in de Wisseloord Studios in Nederland. Met het definitieve resultaat zijn we opnieuw naar Santiago de Cuba gereisd voor de generale repetitie." De zenuwen die de band hierbij gevoeld heeft staan prachtig beschreven in het artwork van de cd. In ieder geval kwam het erop neer dat ze met Somos Hermanos het resultaat van de Nederlands-Cubaanse samenwerking wilden vastleggen en dat goedkeuring door de Cubanen uiteraard een vereiste was.

Erkenning door topartiesten

De positieve respons op Somos Hermanos vanuit Cuba zorgde ervoor dat het septet een flinke reputatie heeft verkregen op het Caribische eiland. Juan vertelt enthousiast: "We zijn uitgenodigd om in 2008 te komen spelen op het wereldberoemde Festival de la Trova Pepe Sanchez, het oudste en grootste muziekfestival van Cuba. Dit allemaal naar aanleiding van een optreden in de Casa de la Trova (letterlijk het 'troubadourhuis') van Santiago de Cuba waar we werden gevraagd twee nummers te spelen voor een superkritisch publiek met o.a. grootheden Eliades Ochoa en Felix Valera Miranda op de eerste rijen. Bloednerveus speelden we de sterren van de hemel en er verscheen een grote glimlach op het gezicht van de man met de grote zwarte hoed, Eliades Ochoa. De directrice van Casa de la Trova nodigde ons vervolgens dus uit voor het festival in 2008. Bovendien heeft de legendarische Cubaanse son-groep La Familia Valera Miranda ons gevraagd of zij ons liedje Siempre kunnen gebruiken om er een uitvoering in de 'Valera Miranda-stijl' van te maken. Een enorme eer!"

Scepsis

In Nederland is de groep inmiddels redelijk aan het doorbreken, maar er heerst vreemd genoeg scepsis. Juan: "Het grappige is dat we erg gewaardeerd worden op Cuba, terwijl we soms in ons eigen Nederland met zekere twijfel worden bekeken; Nederlanders die son spelen, dat kan niet! Toch bemerken we ook hier een toenemend enthousiasme en hebben we veel uitnodigingen om te spelen op Latin-festivals. Door het fotoboek Viva Cuba van onze bassist Eric van den Elsen (gepubliceerd bij Uitgeverij Podium, met cd), is er nog eens veel extra publiciteit bijgekomen. We zijn nu vastbesloten onze eigen stijl in de Cubaanse son verder te ontwikkelen en meer eigen songmateriaal op te nemen."

Laatste zucht

De componist Gastón Ciarlo uit Uruguay heeft op een wel heel bijzondere wijze zijn laatste zucht beschreven in het nummer "Tablas", uitgevoerd door landgenoot Jaime Roos:

Los hilos de mi vida se van cortando

siento que hacia la tierra me van llevando

pero aun tengo ganas de abrir la puerta

de gozar primaveras canto

amigos y mujeres se van cambiando

a lo largo del viaje se van cambiando

con la alegria roja que me da el vino

engaño al pensamiento y canto

estribillo:

morir sobre un escenario

rodeado de los amigos

lograr que lleves en los labios

el ultimo de mis suspiros

mi vida mi alma

mientras que una guitarra vaya tocando

un candombe una milonga algun buen tango

de gargantas caidas son muchos años

sin otras pretenciones canto

morir.....