Het zou zonde zijn de koning van het mandoline-gebruik in de moderne popmuziek, Peter Buck van R.E.M., niet te eren in de rubriek Ode Aan De Banjo. Want alhoewel de mandoline natuurlijk geen banjo is (er bestaat overigens wél een mandolinebanjo), komt het fraaie geluid toch dicht in de buurt. De mandoline wordt vaker dan de banjo als vervanger van de slaggitaar gebruikt in popsongs. Zo komt de mandoline voorbij in o.a. Maggie May van Rod Stewart, in The Battle Of Evermore van Led Zeppelin en zelfs Jack White van The White Stripes gebruikt op hun laatste album Icky Thump dit snareninstrument in Prickly Thorn, But Sweetly Worn.
Terug naar Peter Buck. Het is prachtig om deze man op een minstreel-achtige manier de mandoline te zien spelen in de video van Losing My Religion, R.E.M.'s wereldhit uit 1991. Het blijkt zelfs zijn favoriete R.E.M.-riff te zijn, biecht hij op in een interview met het blad Guitar Player: "I think of the mandolin on “Losing My Religion” as quintessentially “my” style—lots of little riffs tied together with chords that are evocative and moving. I used my flat-iron mandolin, and I recorded it through two different mics".
Geniet daarom nog een keer van dat mooie nummer met de Middeleeuws ogende Peter Buck op mandoline:
Overigens gebruikt Peter Buck de mandoline veelvuldig in het R.E.M.-repertoire. Luister o.a. naar de beroemde ballad Wendell Gee van Fables Of Reconstruction of het nummer I Believe van Life's Rich Pageant
13 februari 2008
Ode aan de banjo (4)
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
Ja joehoe, Al bij aflevering 4 van de Ode aan de banjo afdwalen naar de mandoline? En dat zonder b.v. John Hartford, stoombootstuurman op de Mississippi en grandioos singer/sonwriter te noemen? Of iemand als Matt Bauer, de banjo-vituoos die in 2004 en 2006 twee schitterende platen uitbracht?
Een reactie posten